Afdingen

Het vervolg van onze Thailand trip begint op 5 november. We vertrekken per vliegtuig naar Chiang Mai. Ons Hotel ligt op 15 minuten van het vliegveld. We denken dat we in een onbewoond stuk van Hang Dong terecht komen. Het resort ligt er prachtig en verlaten bij. Alleen de eigenaar komt haastig aangesneld vanuit de keuken. We krijgen twee sleutels....dacht toch echt dat ik een twee kamer huisje had geboekt. Er wacht ons een enorme verrassing. We komen bij een paal woning met twee gescheiden kamers met er tussen een leef ruimte die open is. Zo zitten we 's avonds dus tussen onze kamers één met de natuur. In de tuin een zwembadje. Onder het huis nog een zit leef/ruimte. Het ziet er basic maar goed verzorgd uit. De zogenaamde Lana stijl spreekt ons wel aan. Gelijk met onze aankomst trekt er ook een leger mieren onze kamers in. En denk dan even aan die enorme mieren die je alleen in films ziet. Groot en oranje bruin van kleur.

Na een frisse duik vertrekken we naar Chiang Mai. We zitten veel te lang in de taxi naar ons idee. Aangekomen in Chiang Mai herken ik de night market gelijk. We zijn vroeg dus het is rustig. Opvallend is dat we hier alle gelegenheid hebben om rustig rond te kijken. Niemand die zich opdringt of zijn waren aan prijst. We nemen uitgebreid de tijd om de kinderen duidelijk te maken dat ze moeten afdingen als ze iets willen kopen. Maxim heeft dit al eerder op de souq in Oman geoefend maar voor Annabel is het nieuw. Eerst durft ze niet goed, dan krijgt ze de smaak te pakken en nog voor ze de vraag prijs hoort roept ze al...."I have to pay this from my own pocket money" Dan lacht ze er verlegen bij en de prijs daalt snel. Zo leuk om te zien.
We kijken nog wat rond en besluiten een tripje te boeken. Wat wordt het Zipwire door het oerwoud of white water rafting. Na wikken en wegen (kids waren voor allebei, maar wij willen ze toch ook duidelijk maken dat in een tijd van resessie alles met zorg gekozen moet worden, je kunt je geld maar één keer uitgeven)valt de keuze op white waterrafting. Als het op betalen aankomt merkt Annabel op..." je moet wel afdingen hoor"

We zijn toe aan een drankje en een hapje. Kids weten niet wat ze willen en we besluiten in een barretje plaats te nemen. Hun vreugde is groot als er frikandellen op het menu staan. Blijkt dit barretje van een Thaise dame te zijn die 10 jaar in Nederland heeft gewoond. De frikandellen zijn kip worstjes die gefrituurd worden maar het toverwoord frikandel geeft het worstje een andere smaak en de kids genieten.

Terug naar het hotel is nog niet zo makkelijk. Niemand weet waar ons hotel is of ze vinden het veel te ver. Na veel praten neemt een rode taxi ons mee en stopt onderweg nog bij een seven11 voor wat flesjes water (die op blijken te zijn) wat fruit en koekjes voor morgen. We komen midden in de drukte van een festival terecht. Overal kleine brommertjes om ons heen en ook grote motoren. Het geluid van de band is oorverdovend. Dan rijden we de stilte van niemands land in. Na veel gehobbel spraken we de zorg uit of dit wel goed zou komen. Dan stuiteren we de jungle uit en staan voor ons hotel. Met een dikke fooi rijdt de taxi weg. De hotel eigenaar staat ons op te wachten met de sleutels. We krijgen een begeleider mee met een zaklamp, het is aarde donker. De kids duiken het zwembad in en wij drinken nog wat.
De eerste nacht wil de slaap niet komen, alle jungle geluiden houden de kids uit de slaap. Wessel en ik hebben een bed wat er mooi uit ziet maar wat zo ongelooflijk hard is dat het wel een plank lijkt. Is dit ZEN?
Eindelijk vallen we in slaap en dromen van tuktuk's, rode taxi's en brommertjes.