Even is het stil....
Door: Lianne
Blijf op de hoogte en volg Lianne
13 Januari 2009 | Nederland, Hummelo
We zitten in de auto op weg naar school.
Annabel voelt zich heel groot en vraagt of ik haar bij de drop-off zone af wil zetten. Haar vraag overvalt me een beetje, maar ja, als ze alleen naar de klas wil lopen dan vind ik dat prima.
Ze krijgt bijval van Diederik en Maxim. Ik moet Reyka nog afzetten bij haar werkadres dus mij komt het wel goed uit.
Terwijl we dit bespreken vertel ik dat ik in oktober een weekje in Nederland zit en dat ze dan door papa, Reyka of iemand anders naar school gebracht zullen worden. Als ze het goed vinden kunnen ze dan ook in de drop-off zone worden afgezet. Ja, klinkt het uit drie monden. Maxim merkt op..."was Katrien hier nog maar, dan kon zij ons meenemen."
Even is het stil.....een gevoel van enorm gemis hangt in de lucht. Diederik verbreekt de stilte..."Shit, (oeps, sorry)wat mis ik haar".
Annabel zegt met een klein stemmetje..."ik moet er bijna van huilen". En Maxim zegt niks. Ik slik even en merk op dat het fijn zou zijn als ze nog hier was.Dan zijn even alleen met onze gedachten en rijden stilletjes door naar school.
Vandaag reden Katrien, Thomas en Julie met ons mee.
We missen jullie en denken soms zo maar ineens aan alle mooie momenten die we samen deelden.
Annabel voelt zich heel groot en vraagt of ik haar bij de drop-off zone af wil zetten. Haar vraag overvalt me een beetje, maar ja, als ze alleen naar de klas wil lopen dan vind ik dat prima.
Ze krijgt bijval van Diederik en Maxim. Ik moet Reyka nog afzetten bij haar werkadres dus mij komt het wel goed uit.
Terwijl we dit bespreken vertel ik dat ik in oktober een weekje in Nederland zit en dat ze dan door papa, Reyka of iemand anders naar school gebracht zullen worden. Als ze het goed vinden kunnen ze dan ook in de drop-off zone worden afgezet. Ja, klinkt het uit drie monden. Maxim merkt op..."was Katrien hier nog maar, dan kon zij ons meenemen."
Even is het stil.....een gevoel van enorm gemis hangt in de lucht. Diederik verbreekt de stilte..."Shit, (oeps, sorry)wat mis ik haar".
Annabel zegt met een klein stemmetje..."ik moet er bijna van huilen". En Maxim zegt niks. Ik slik even en merk op dat het fijn zou zijn als ze nog hier was.Dan zijn even alleen met onze gedachten en rijden stilletjes door naar school.
Vandaag reden Katrien, Thomas en Julie met ons mee.
We missen jullie en denken soms zo maar ineens aan alle mooie momenten die we samen deelden.
-
27 September 2009 - 13:39
Katrien:
Stéphane zit alweer op het vliegtuig, richting Oman en de kinderen zijn even naar de plaatselijke jeugdbeweging. Tijd om eens rustig jullie verhalen te lezen. Hoe leuk om al die verslagen te lezen en naar die mooie foto's te kijken. En ook al zijn we graag terug in België, we missen jullie enorm. We pinken een traantje weg en troosten ons met de gedachte dat we in februari 2010 een weekje op bezoek komen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
