1000 nightmare

We hadden een leuke trip gepland met Han en de meiden naar de woestijn. We vertrokken vol goede moed, we hadden er zin in. Een auto volgeladen en mooi weer. Wel erg warm (42 graden). Onderweg maakten we grappen over de grijze wolken die zich samenpakten boven de bergen. LOL, in april regen in de woestijn, dat gaan we niet meemaken hoor. Tot er kleine druppels begonnen te vallen. Onderweg reden we door dorpjes waar de weg nat was en soms reden we door een regenbui. In Al Mintirip lieten we de banden op spanning brengen om de woestijn in te rijden. We vroegen aan de behulpzame man of het zou regenen in de woestijn. "Gisteren zag het er ook zo uit en er viel geen regen" merkte hij op. Goed daar gingen we. We waren de woestijn nog geen 5 km in of er stak een enorme storm op. we konden hooguit 10 meter voor ons uitzien. Zand stoof alle kanten op en het zag er prachtig uit. Voor Wessel was het stevig sturen en hij kon iets minder genieten van dit natuurgeweld als wij. Na verloop van tijd begon het ook hard te regenen. Voor de grap zei ik..."o, een sms van 1000 nightscamp....Please return home, all tents are wet, nightcamp is clossed" Dit was een verzinsel. Helaas bleek dit bij aankomst wel waar te zijn. Tenten lagen om, bedden waren nat en touristen vertrokken naar een ander kamp.

Wij werden uitgenodigd om te blijven eten en dan zou men kijken wat er te redden was geweest en of we konden blijven. We gingen aan tafel en hadden lol, ja wie maakt nu zo iets mee. Om 9 uur werd gemeld dat we weer naar huis mochten gaan, geen plaats. "Pardon!" alles was nat. Toen vroeg ik of we dan een volgende keer gratis mochten verblijven als compensatie. (ik zag het niet zo vrolijk in om in het donker nog terug door de woestijn te rijden en dan nog 3 uur naar huis) Het leken wel toverwoorden, ja...het was niet zijn kamp zo sprak de man.....ja.....misschien een standaard tent. Prima zeiden we. Doet u maar. De tenten werden in orde gemaakt. Waarschijnlijk waren de tenten een tijdje niet gebruikt want het leek wel een beestenbende. Overal zaten sprinkhanen, grote torren , kleine torren, andere vliegende beestjes en nachtvlinders. De jacht kon beginnen. Annabel durfde niet naar de wc want daar zaten wel 20 grote zwarte torren. Een grote griezel bende. Zelfs Maxim die een beesten man is huiverde bij zoveel kruipend gespuis. We werden ondergebracht in 4 tenten en Nina en Zoe lagen samen in een tent. De hele nacht hoor de ik de dames praten, Annabel had beesten dromen en schreeuwde het regelmatig uit, "spinnen...mama, ik voel een spin" ik stelde haar gerust en probeerde weer te slapen. Om 5 uur hoorde ik de meiden opstaan en praten over een grote spin in hun tent. Ik viel weer in slaap en dacht er niet meer aan. Om 7 uur werd het te warm in de tent . kids namen een frisse duik in een wat zanderige pool en wij pakten de spullen om weer huis waard te keren. De woestijn zag er prachtig uit. Geen spoor meer van de beesten die we 's nachts hadden gevoeld en gezien. Behalve die ene...spin...!(zie foto) die was er dus wel.

We reden terug met stralend weer, grote grijze wolken pakten zich weer samen , wij keken elkaar aan en lachten een beetje. Wij gaan naar huis, lekker in ons eigen bed, zonder beesten. De zandstorm was prachtig, de regen in de woestijn een belevenis en de groene zandduinen geweldig om te zien. We hebben genoten van deze bijzondere trip.