hellfire pass Kanchanaburi
Door: Lianne
Blijf op de hoogte en volg Lianne
10 November 2011 | Thailand, Kanchanaburi
Vandaag gaan we iets cultureels doen.
We gaan met de kids naar Hellfire pass. Een openlucht museum wat ons het verhaal gaat vertellen over de aanleg van het treinspoor tussen Thailand en Burma (Rangoon).
We krijgen bij binnenkomst een koptelefoon en kunnen het hele verhaal over de aanleg van dit treinspoor in het Nederlands volgen. We krijgen eerst een stukje met foto's, daarna gaan wij het gebouw uit en lopen 4 km op het voormalige spoor. We horen van de gruwel daden van de Japanners, het slechte eten, de ziekten, de verschrikkingen van de dwangarbeid waar de krijgsgevangenen aan blootgesteld werden en het uit eindelijke resultaat. De spoorlijn die Thailand met Burma verbind. Een plan ooit bedacht door een Brit (wat als onmogelijk in een la verdween) werd de verschrikking van menig krijgsgevangene toen de Japanners het plan besloten uit te voeren om zo manschappen en materieel sneller van de ene plaats naar de andere te krijgen. Een indruk wekkende wandeling door het oerwoud, prachtige uitzichten, indrukwekkende en schokkende verhalen van ex krijgsgevangene. De kinderen hebben de hele wandeling elk woord gehoord, om zich heen gekeken, vragen gesteld en doorgelopen. Het was warm en vochtig, het pad was oneffen. Geen klacht kwam over hun lippen, het verhaal boeide enorm. Soms zag ik de kids naar beneden kijken, hier liepen mannen op blote voeten, wij met onze schoenen aan voelde elk steentje. Wat moet dit erg geweest zijn. Aan het eind van het pad stond de diver ons op te wachten. Een koud flesje water smaakte nog nooit zo lekker. We kregen een bevroren handdoekje als verfrissing.
Op de terug weg naar Kanchanaburi kwamen we langs een waterval. Dit moesten we even zien. Kids genoten. Ook al hadden we geen zwemkleding bij ons of handdoeken, er werd gezwommen, gesprongen gegild en genoten. Heerlijk zo'n verfrissend bad na de warme wandeltocht. Voor we in de auto stapten gingen we nog even opzoek naar wat te eten. Overal foodstall's (zie foto) maar geen echte maaltijd. We kopen wat te snacken voor onderweg en vertrekken richting hotel.
Zwemmen en eten, vanavond gaan we naar Kanchanaburi. Daar maken we een festival mee "Loy Krathong" Iedereen krijg een boeket van bananenblad versierd met bloemen, een kaarsje en een wierook staafje. Wij krijgen er drie van het hotel en besluiten er nog 2 te kopen op het feestterrein. We zien daar prachtige grote exemplaren van ons mini boeketje. Dan gaat iedereen naar de rivier, steekt het kaarsje aan en de wierook dan is het moment daar...Het boeketje wordt op het water gezet en door de stroming meegevoerd. Een prachtig gezicht. De kinderen zijn druk met de boeketjes in een goede baan te duwen zodat ze uiteindelijk een lange tocht over de rivier kunnen gaan maken. Een geweldig gezicht.
Terug in het hotel genieten we nog even van een prachtige avond en zoeken dan ons bed op. Alweer een dag met een gouden randje.
We gaan met de kids naar Hellfire pass. Een openlucht museum wat ons het verhaal gaat vertellen over de aanleg van het treinspoor tussen Thailand en Burma (Rangoon).
We krijgen bij binnenkomst een koptelefoon en kunnen het hele verhaal over de aanleg van dit treinspoor in het Nederlands volgen. We krijgen eerst een stukje met foto's, daarna gaan wij het gebouw uit en lopen 4 km op het voormalige spoor. We horen van de gruwel daden van de Japanners, het slechte eten, de ziekten, de verschrikkingen van de dwangarbeid waar de krijgsgevangenen aan blootgesteld werden en het uit eindelijke resultaat. De spoorlijn die Thailand met Burma verbind. Een plan ooit bedacht door een Brit (wat als onmogelijk in een la verdween) werd de verschrikking van menig krijgsgevangene toen de Japanners het plan besloten uit te voeren om zo manschappen en materieel sneller van de ene plaats naar de andere te krijgen. Een indruk wekkende wandeling door het oerwoud, prachtige uitzichten, indrukwekkende en schokkende verhalen van ex krijgsgevangene. De kinderen hebben de hele wandeling elk woord gehoord, om zich heen gekeken, vragen gesteld en doorgelopen. Het was warm en vochtig, het pad was oneffen. Geen klacht kwam over hun lippen, het verhaal boeide enorm. Soms zag ik de kids naar beneden kijken, hier liepen mannen op blote voeten, wij met onze schoenen aan voelde elk steentje. Wat moet dit erg geweest zijn. Aan het eind van het pad stond de diver ons op te wachten. Een koud flesje water smaakte nog nooit zo lekker. We kregen een bevroren handdoekje als verfrissing.
Op de terug weg naar Kanchanaburi kwamen we langs een waterval. Dit moesten we even zien. Kids genoten. Ook al hadden we geen zwemkleding bij ons of handdoeken, er werd gezwommen, gesprongen gegild en genoten. Heerlijk zo'n verfrissend bad na de warme wandeltocht. Voor we in de auto stapten gingen we nog even opzoek naar wat te eten. Overal foodstall's (zie foto) maar geen echte maaltijd. We kopen wat te snacken voor onderweg en vertrekken richting hotel.
Zwemmen en eten, vanavond gaan we naar Kanchanaburi. Daar maken we een festival mee "Loy Krathong" Iedereen krijg een boeket van bananenblad versierd met bloemen, een kaarsje en een wierook staafje. Wij krijgen er drie van het hotel en besluiten er nog 2 te kopen op het feestterrein. We zien daar prachtige grote exemplaren van ons mini boeketje. Dan gaat iedereen naar de rivier, steekt het kaarsje aan en de wierook dan is het moment daar...Het boeketje wordt op het water gezet en door de stroming meegevoerd. Een prachtig gezicht. De kinderen zijn druk met de boeketjes in een goede baan te duwen zodat ze uiteindelijk een lange tocht over de rivier kunnen gaan maken. Een geweldig gezicht.
Terug in het hotel genieten we nog even van een prachtige avond en zoeken dan ons bed op. Alweer een dag met een gouden randje.
-
12 December 2011 - 08:23
Tante Hilda :
alweer een stuk geschiedenis wat de kinderen mogen zien ,en ik hoop dat zij nooit en dan ook nooit de verschrikkingen van oorlog aan de lijve mogen ondervinden zoals wij hebben meegemaakt eerst in brandend Rotterdam wonen op dat vreselijk moment en in 1944 in de peel 11 weken aan het front op het punt waar het hardste is gevochten na normandie .
gelukkig hebben jullie s'avonds een fijne gezellige afsluiting van de dag gehad .hadden de kinderzielen echt nodig want dan is de indruk gelijk weer op de achtergrond .
liefs tante Hilda -
12 December 2011 - 08:42
Leny:
Leuk het vervolg te lezen op de vroege morgen. Ja in Thailand zijn ook culturele hoogstandjes. Geweldig dat je zo'n verslag maakt. Kunnen we mee genieten. -
12 December 2011 - 08:50
Thea Kole:
Wat een boeiende reis en fijn dat ik op deze manier mag mee genieten.
Groetjes voor jullie allemaal. -
12 December 2011 - 10:09
Mam:
Net terug van tennis en even rustig je verslag lezen.
Heerlijk even meegenieten van een reis waar wij nooit zullen komen.
Ik had mijn twijfels toen jullie aan de reis begonnen ,maar het is er een met een gouden ster geworden.
Eeen lieve groet voor allen Mam.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
